معنی گرمابه بان در لغت نامه دهخدا

حمامی. آنکه گرمابه را اداره کند. گرمابه دار. حمامچی: چون از در دررفتیم گرمابه بان و هر که آنجا بودند همه بر پای خاستند. (سفرنامۀ ناصرخسرو). رجوع به گرمابان و گرماوان شود

معنی گرمابه بان - جستجوی لغت در جدول جو

گرمابه بان(گَ بَ / بِ)

لغت نامه دهخدا

گرمابه بان

فرهنگ لغت هوشیار

گرماوه بان

(گَ وَ / وِ)

گرمابه وان. حمامی: در مواضی ایام و سوالف دهورو اعوام در شهر قنوج گرماوه بانی بود معروف و مذکور به آلت و ثروت. (سندبادنامه ص 173). گرماوه بان متفحّص وار از شکاف در نظاره میکرد. (سندبادنامه ص 178)

لغت نامه دهخدا

گرمابه وان

(گَ بَ / بِ)

حمامی. (زمخشری). رجوع به گرمابه بان شود

لغت نامه دهخدا

گرمابه زدن

(زِهْ کَ دَ نِ کَ)

حمام رفتن. استحمام:
گرمابه زد و لباس پوشید
آرام گرفت و باده نوشید.
نظامی.
کرده هر هفت سر هفته و گرمابه زده
عرق و آب چکانش چو گلاب از رخ و موی.
اوحدی

لغت نامه دهخدا

گرمابه بها

(گَ بَ / بِ بَ)

مزد حمام. اجرت گرمابه، انعام. بخشش: نزلها بیاوردند از حد و اندازه گذشته و بیست هزار درم سیم گرمابه بها. (تاریخ بیهقی)